Sunday, July 26, 2009

تقدیم به دیکتاتور

ای سمبل نادانی‌

امروز تو تنهایی

تو بنده‌ی این قدرت

والله که بیماری


بیگانه یی با وجدان

با حسرت آب و نان

با رنجش این ملت

با غربت در زندان


نیرنگ تو رنگ دین

چنگال پلیدت خونین

از رنج و عذاب تو

صلوات همه نفرین


بیدار شدیم بنگر

چون کاوه آهنگر

فریاد شدیم بشنو

هر کوچه شده سنگر


این پرده فرو افتد

این کاخ فرو ریزد

این کینهٔ سی‌ ساله

از سینه برون ریزد



فردا همه جا نور است

چشمان ددان کور است

دستان تحجر در بند

عصیان ز وطن دور است



صبور

خرداد ۸۸

1 comment: